De vrouwen van de Blauwe Zwemkrab visserij
nemen het voortouw naar duurzaamheid
“Toen ik begon zei iedereen dat het een mannenbaan is,” zegt Miss Aik Wulandari, CEO van PT. Nirwana Segara. “Voor zover ik wist werd de wereld van visserijen gedomineerd door mannen.
Naarmate de tijd verstreek begreep ik dat dit beeld niet klopte. Ik was juist degene met de werkervaring, en in 2014 werd ik uiteindelijk hoofd van deze fabriek. Toen besefte ik dat er geen sprake is van “man” of “vrouw”, maar dat het gaat om de juiste persoon voor de taak.”
De vrouwen van de Blauwe Zwemkrab Visserij in Madura
In het romantische beeld van een visser op zee is dat altijd een man, maar in werkelijkheid nemen vrouwen bijna de helft van het werk in de visserij voor hun rekening.
Wereldwijd leveren honderden miljoenen vrouwen een cruciale bijdrage aan elke stap in het proces. Vrouwen repareren vistuigen, organiseren vistochten en regelen vaak veiligheid, hygiëne, regelgeving en het management van visserijen.
Vrouwen oogsten zeewier en schaal-en schelpdieren langs de kustlijnen. En het zijn vooral vrouwen die werken aan het voorbereiden en verwerken van de vangst, vanaf het moment van aanlanding tot verpakking.
In de fabriek van Ms Aik wordt de Blauwe Zwemkrab geselecteerd en ingeblikt. Met een waarde van ruim US$300 miljoen per jaar, is de Blauwe Zwemkrab een van Indonesië’s meest waardevolle exportproducten.
Dankzij de hoge vraag uit de VS, waar de krab een geliefd ingrediënt is van krabkoekjes en salades, is de krabindustrie sinds begin 2000 in waarde verdriedubbeld. Op dit moment biedt de krabindustrie in Indonesië werk aan ruim 90.000 vissers en 185.000 vrouwen.
Al wordt de Blauwe Zwemkrab gevangen langs alle kustwateren van Indonesië, het overgrote deel komt van de Noordelijke kustlijn van Java, het economische centrum van het land. Aan het oostpunt van Java ligt het eiland Madura, dat Oost-Java opvallend de vorm geeft van de klauw van een krab.
In het dorpje Padelegan op Madura is de Blauwe Zwemkrab de ruggengraat van de lokale economie en de grootste werkverstrekker. Voor veel vrouwen, zoals de fabrieksmedewerkster Siti, is de krab een economische ader.
“Krabben zijn al lang deel van ons leven. Het werk dat de krab ons biedt, geeft ons veel stabiliteit. Het draagt bij aan ons huishouden en we kunnen er de school van de kinderen mee betalen"
De bedreigingen van de Coral Triangle
Maar er is mogelijk een dreiging aan de horizon. De zeeën rond de kust van Padelegan vormen deel van de Coral Triangle, een gebied zo rijk aan zeeleven dat het ook wel de “Amazone van de zeeën” genoemd wordt.
Deze wateren zijn zo vol met leven, dat Indonesië de op een na grootste visproductent ter wereld is, na China. Verspreid over de eilanden werken meer dan zes miljoen mensen in de visserijsector, en vis voorziet meer dan de helft van de mensen in hun dagelijke behoefte aan dierlijke eiwitten.
Maar doordat de vraag naar vis, schaal-en schelpdieren blijft stijgen, worden sommige Indonesische soorten overbevist en zijn nu het lokale welzijn, de voedselzekerheid en de mariene biodiversiteit in gevaar.
Om de Blauwe Zwemkrabvisserij te helpen deze gevaren het hoofd te bieden, werkt Fish for Good Indonesië samen met de lokale overheid, met visserijen en andere belangrijke partners aan het verduurzamen van de visserij.
Geïnitieerd door de Marine Stewardship Council en mede mogelijk gemaakt dankzij de spelers van de Nationale Postcode Loterij, zorgt dit vier-jarige programma voor verbetering van traceerbaarheid, verzameling van data en verbetering van visserijmanagement, zodat deze visserijen blijven bloeien
De voornaamste partners van Fish for Good Indonesië zijn de Indonesische Blue Swimmer Crab Association (APRI), wiens leden gezamenlijk 85% van alle Blauwe Zwemkrab in Indonesië verwerken, en de MMAF, het Ministerie van Maritieme Zaken.
Op weg naar duurzaamheid
Op het vaste land van Padelegan zijn de vrouwen de drijvende kracht. Zodra de vangst aankomt bij het kook-station van Adaifah, waar de krabben worden gestoomd, is het haar taak om de vangst te inspecteren en registreren
Goede data is de basis van efficiënt visserijbeheer, daarom verzamelt ze informatie over wie de visser is, hoeveel werd gevangen en welk tuig werd gebruikt. Om te zorgen dat de vangst aan de regels voldoet, accepteert ze nooit krabben minder dan 10 cm lang en de zogenaamde “dragende” vrouwtjes, krabben die eitjes dragen.
“Onze kopers willen geen ondermaatse krabben. Als een visser een te kleine krab vangt, laat hij deze weer vrij in de zee. Accepteren van te kleine krabben zou op lange termijn niet duurzaam zijn”
De vangst wordt in het kook-station gestoomd en verspreid over een handvol kleine verwerkingsfabrieken op het eiland, die “mini-plants” worden genoemd.
Siti is onderdeel van het hele leger van vrouwelijke medewerkers die handmatig het vlees van de krab plukken.
Voor haar is het heel belangrijk om onderdeel te zijn van iets duurzaams.
“De zee en het leven onderwater is deel van ons allemaal. Het is aan ons om te zorgen dat we een duurzame toekomst creëren voor onze kinderen”.
Buiten op het water dragen de vissers ook een steentje bij. Velen van hen zijn overgestapt op een nieuw type val, de “Bubu” val.
Dit zijn opklapbare bamboe vallen. In tegenstelling tot de Gillnet brengt Bubu geen schade aan de krab en zorgt deze voor maximale versheid. De val selecteert vooral grotere krabben, waardoor bijvangst van andere soorten en kleinere krabben wordt geminimaliseerd.
Een gender-gelijke visserij
Padelegan’s vissers en medewerkers zijn trots op wat zij tot zover hebben bereikt, en zijn hoopvol dat ze op termijn het blauwe MSC-label kunnen aanvragen.
Ze hopen ook dat de bijdrage die deze vrouwen leveren aan de visserij, in de toekomst meer erkenning zal krijgen
Honderden miljoenen vrouwen in visserijen wereldwijd blijven ongezien en ondergewaardeerd... buitengesloten van besluitvorming ondanks hun expertise.
“We hopen dat ons werk een bron van inspiratie is voor andere vrouwen, vooral zij die werken in de visserij”.
Built with Shorthand